Het fotografische proces Gelatine of Dry Plate werd in 1871 uitgevonden door Dr. Richard L Maddox.
Dit omvatte het coaten van glazen fotografische platen met een lichtgevoelige gelatine-emulsie en het laten drogen voor gebruik.
Hierdoor zorgde dit voor een veel praktischer proces dan het natte plaatproces, omdat de plaat op een later tijdstip kon worden vervoerd, belicht en vervolgens ontwikkeld in plaats van de plaat in één keer te moeten coaten, belichten en verwerken.
Dit werd begin in de 20e eeuw vervangen door celluloidfilm.
