Mijn naam is Patrick Marquetecken en ik ben bezig met landschap- & architectuurfotografie, met een voorkeur voor bos, water, lange sluitertijden en zwart-wit.


Waarom film ?

Ik ben begonnen met fotograferen met een Minolta XG-1 in 1979. Dia’s, kleur negatieven en zw/w. Zelf ontwikkelen en afdrukken.
Zoals de meeste mensen ben ik mee gegaan in de digitale wereld van fotografie, maar snel had ik door dat ik met honderden beelden thuis kwam na een dagje in het veld. En dat die beelden waren genomen voor HDR of aan elkaar moesten worden geplaatst voor een panoramisch beeld. Beelden moesten worden omgezet naar zw/w.
Er werd meer en meer tijd doorgebracht achter de computer om dezelfde kwaliteit of look te krijgen zoals bij film. En een constante evolutie in sensors, camera’s en lenzen.

Daarom dat ik vrij snel terug naar film ben overgestapt, Ik kan terug de high-end resultaten bereiken in één negatief, door het gebruik van de ‘juiste’ film met filters. Zeker met zw/w beelden waar de filmkeuze en filter een heel andere look geven dan gewoon kleur converteren van een digitaal beeld.
Ook de lenzen die ik gebruik zorgen ervoor dat mijn beelden, de ‘correcte’ look hebben. 
Een foto die vandaag op 4×5 is gemaakt, is hetzelfde als een afbeelding die 10 jaar geleden en over 10 jaar op 4×5-film is gemaakt.

Film is een uniek medium en fotograferen hiermee is een bedachtzaam en traag process, maar niet voor iedereen weggelegd. Het zorgt ervoor dat je meer aandacht hebt voor je omgeving en je compositie. Vooral omdat je beeld op een large format camera ondersteboven en achterstevoren wordt weergegeven op je ground glass.
En het gevoel als je die negatief in handen hebt en die compositie & belichting excact is zoals je in gedachten had, valt niet te beschrijven. 


Analoge Film is dead

Niet echt, veel jongeren hebben dit terug ontdekt en gaan creatief om met dit medium. Maar soms ontbreekt er technische kennis en deze wil ik graag delen met jullie door middel van workshops.

Which of my photographs is my favorite?
The one I’m going to take tomorrow.

Imogen Cunningham